Kickboxing i jego idea określa sama nazwa – to efektowna formuła sportów walki, w których rywale łączą strategie bokserskie z bogatym arsenałem ataków nogami.
Czy zastanawiałeś się kiedyś, skąd wziął się kickboxing? A może po prostu kojarzy się z typowym tajskim boksem, czyli Muay Thai? Co było pierwsze i jaka aktywność sportowa miała największy wpływ na rozwój tej samokontroli? To wszystko – a nawet więcej – możesz sprawdzić w tym artykule!
Czym dokładnie jest współczesny kickboxing? Obecnie trudno nazwać to niezależnym stylem walki. W rzeczywistości termin bdquo; bdquo; kickboxing należy traktować jako termin kumulatywny, za którym kryje się mieszanka boksu i szerokiej gamy kopnięć, wywodzących się z dalekowschodnich stylów walki. Śmiało można stwierdzić, że jedna z najskuteczniejszych metod kickboxingu, niczym gałęzie solidnego drzewa, wyrasta ze pospolitego, starego pnia, jakim jest Muay Thai.
Kickboxing nie jest spójnym stylistycznie sportem walki i warto zaznaczyć, że prywatne strategie kickboxingu swoją genezę zawdzięczają Jeet Kune Do, Wing Chun Martial Art i Kyokushin Martial Arts.przez link hfo.com.pl/znani-kickbokserzy-ktorzy-odcisneli-swoje-pietno-w-sportach-walki stronie internetowej Niemniej jednak skuteczność tych technik w konflikcie z czystym Muay Thai została w rzeczywistości niezwykle potwierdzona i tradycyjnie mówiąc, wpływ boksu tajskiego na powstanie kickboxingu pozostaje pierwotny i absolutnie istotny.
Powiew kickboxingu, ze wszystkimi jego gałęziami i selekcjami regionalnymi, takimi jak Savate (Francja), Viet-Vo-Dao (Wietnam), Shooto (Japonia) czy Sanshou/Sanda (Chiny), przenosi się z boksu tajskiego jakby z jedno źródło. Ta starożytna sztuka walki początkowo nazywała się Muay Boran i była elementem tajskiego stylu walki: kiedy na polu bitwy wybuchała walka wręcz, nieuzbrojeni tajscy wojownicy używali rąk, stawów ramion, kolan i nóg jako broń.
Dopiero na początku XX wieku król Tajlandii Chulalonkorn zapewnił bardziej oficjalne ramy treningowi Muay Thai, organizując pierwsze oficjalne bitwy, aby wynieść ostatnie obrzędy swojego chłopca. Cesarz hojnie nagrodził walczących za przejaw zdolności bojowych i determinacji, a zaangażowanie w imprezę tajskiego boksu szybko okazało się nadzieją na rozwój społeczny, gdyż korzyścią było zwolnienie z obowiązkowej służby wojskowej. Muay Thai, w całej swojej niezaprzeczalnej skuteczności, jest także jednym z najostrzejszych rodzajów kickboxingu, ze względu na kompleksowy system klinczowania, a w nim niezachwiane ataki kolanami i stawami. Ten element walki naprawdę sprawdza wytrzymałość bokserów. Walka stawami ramion i kolanami okazała się przytłaczającą przeszkodą dla wielu demonstrantów, którzy testowali wytrzymałość Tajów.
Rozwój popularności boksu tajskiego szedł w parze z galopującym rozwojem nowoczesnych technologii i podróży w okresie rewolucji komercyjnej; zawodnicy z całej Tajlandii jeździli pociągiem do Bangkoku, a stamtąd wieść o ich katastrofalnych umiejętnościach w boksie i kopaniu rozeszła się po całym świecie, kładąc podwaliny pod nowe odmiany tego, co obecnie klasyfikujemy jako kickboxing.
Chociaż początkowa część przesłania może brzmieć jak hymn pochwalny dla Muay Thai, nie można nie wspomnieć o wkładzie Japończyków w rozwój kickboxingu! To japońscy karatekowie – i nie byle kto, ale Kenji Kurosaki, współzałożyciel karate kyokushin – początkowo podróżowali do Japonii w latach 60. XX wieku, aby zgłębiać tajniki Muay Thai. Owocem tych wyjazdów był rozwój klubu Mejiro Health, w którym Kurosaki poświęcił się doskonaleniu krzyżówki sztuk walki i Muay Thai. Niemniej jednak nie tylko Japończycy chcieli dowiedzieć się o boksie tajskim u samego źródła.
Holendrzy postępowali zgodnie ze swoimi krokami, konsekwentnie odwiedzając siłownię Mejiro w latach 70-tych. W 1974 roku Jan Plas – odznaczony holenderski kickboxer i twórca pierwszej holenderskiej instytucji Muay Thai – założył Holenderskie Stowarzyszenie Kickboxingu i oddział Mejiro Gym w Amsterdamie, dając początek słynnej holenderskiej instytucji kickboxingu.
bdquo; bdquo; Holenderski design szybko stał się kanonem, jeśli chodzi o niezawodne wykorzystanie zestawu narzędzi Muay Thai i podejście do treningu. Odważni i dosłownie dobrze usposobieni Holendrzy byli w stanie zrekompensować swój brak szybkości siłą fizyczną. Wysocy, silni blondyni nie przypominali Tajów budową ciała, ich styl walki był gorszy od ich umiejętności, szybkości i szczególnej swobody, którą Tajowie wychowani w duchu Muay Thai dosłownie przejęli od swoich młodych ludzie. Holendrzy wykorzystali na swoją korzyść zabójczą siłę kopnięć i zabezpieczeń, niszcząc swoich przeciwników ostrymi niskimi kopnięciami i kolanami. Swoją zarozumiałość i złe zamiary na ringu niewątpliwie zawdzięczali charakterystycznej idei treningowej, która wyróżniała holenderskie kluby fitness.
W prostych słowach, określając to podejście do stylu, z pewnością najwygodniej byłoby stwierdzić, że Holendrzy ciężko trenują. Mocny sparing to chleb powszedni, a podstawą jest działanie w setach i ćwiczeniu kombinacji: na początek – na sparing partnerze, w drugiej kolejności – na worku i w minimalnym stopniu niż w Tajlandii – na podkładkach pao. W porównaniu do konwencjonalnego Muay Thai z ojczyzny tego sportu, w holenderskim designie boksu popularne są kombinacje bokserskie, jednak zakończone mocnym kopnięciem okrężnym w dół lub w górę, co jest swoistą wisienką na torcie całej akcji i wizytówka szkoły holenderskiej!
Skuteczny lowkick na pretendenta wycofującego się pod gradem ciosów czy mieszanka bokserska z uderzeniem w wątrobę, zwieńczona wysokim kopnięciem na pretendenta utrzymującym najniższy poziom wszechczasów, są rozpoznawalne, klasyczne i – można by państwo – działalność gospodarcza w stylu holenderskim, której skuteczność potwierdzają liczne bitwy pierścieniowe w Japonii, Tajlandii i na całym świecie.
Na przestrzeni lat Holandia wydała na świat kilku znanych mistrzów kickboxingu, takich jak Ernesto Hoost i Rob Kaman, a także Muay Thai, na którego czele stał nieżyjący już Ramon Dekkers. Szkoła holenderska dodatkowo przetarła szlaki w federacji K-1, gdzie karty popisywali Albert Kraus, Peter Aerts, Semmy Schilt i Remy Bonjaski – w gronie prekursorów latającego kolana, od lat całkowicie deklasując międzynarodową konkurencję i potwierdzając miejsce Holandii numerem 1 w światowym kickboxingu.
Amerykańskie pragnienie kickboxingu – z ringu na duży ekran
Historia kickboxingu z pewnością nie byłaby kompletna bez cegiełki dodanej przez największą potęgę świata – Stany Zjednoczone. Amerykańscy karatekowie, podobnie jak ich japońscy odpowiednicy, rozpoczęli w latach 70. XX wieku poszukiwania formuły, która z pewnością umożliwiłaby bardziej realistyczne, nawiązanie kontaktu z walką z wykorzystaniem metod uderzeń i kopnięć. Doprowadziło to do podziału Światowej Organizacji Kickboxingu (WKA) w 1976 roku i zorganizowania pierwszych zawodów opartych na zasadach bdquo; bdquo; kompletny kontakt ze sztukami walki. Kiedy komentator użył bdquo;terminu bdquo; kickboxing w jednym z nich szybko przyjął się jako kategoria nowości
dyscyplina. Historia amerykańskiego kickboxingu jest przedziwnie powiązana ze światem filmu i kina. Ponieważ w latach 70. dalekowschodnie sztuki walki były „błąd”; gorący temat, głównie za sprawą filmów Bruce’a Lee, i który właściwie dotknął niemal każdą osobę usta. Nic dziwnego, że hollywoodzcy filmowcy karmili swoje twórcze myślenie tym, co wciąż świeże i niewykorzystane w tematyce sportów walki. Rozwój amerykańskiego kickboxingu dał produkt, z którego bdquo; bdquo; kopnął kino może z tego czerpać ze wszystkich
jego siła. Produktem drugiego zmielenia rzeczywistości przez popkulturę był zalew filmów poświęconych tematyce kickboxingu, takich jak bdquo; bdquo; Bloodsport bdquo;, bdquo; Najlepsze z najskuteczniejszych, bdquo; Żadnego odwrotu, żadnego poddania się bdquo;i- nomen proroctwa- bdquo; Kickboxer , jak i niemal cała filmografia Stevena Seagala , że – trzeba to uczciwie stwierdzić – poza srebrnym ekranem ma niewiele wspólnego z kickboxingiem, o czym mowa w tym artykule:- RRB-.
Historia kickboxingu z pewnością nie byłaby kompletna bez bloku dodanego przez największą potęgę świata – Stany Zjednoczone. Amerykańscy karatekowie, podobnie jak ich japońscy odpowiednicy, zaczęli w latach 70. szukać formuły, która pozwoliłaby na bardziej realną, nawiązującą do walki walkę z wykorzystaniem technik bokserskich i kopnięć. Efektem był podział Światowego Stowarzyszenia Kickboxingu (WKA) w 1976 roku i organizacja pierwszych turniejów w oparciu o zasady „ bdquo; karate pełnego kontaktu. Kiedy komentator użył terminu „ bdquo;” kickboxing wśród nich szybko przyjęła się jako kategoria nowej dyscypliny.
Historia amerykańskiego kickboxingu jest przedziwnie powiązana ze światem filmu i kina. Ponieważ w latach 70. dalekowschodnie sztuki walki były w rzeczywistości „bdquo;” ciepły temat, głównie za sprawą filmów Bruce’a Lee, i trafił na usta niemal każdego człowieka. Nic więc dziwnego, że wyobraźnia hollywoodzkich filmowców karmiła się tym, co jeszcze świeże i niewykorzystane w tematyce sportów walki. Rozwój amerykańskiego kickboxingu dał materiał, z którego „kopane kino” może czerpać pełnymi garściami.
Przedmiotem wtórnego mielenia prawdy przez kulturę popularną był zalew filmów poświęconych tematyce kickboxingu, takich jak „Krwawa aktywność sportowa”, „Najlepsi z najlepszych”, „Bez uciekania się, bez kapitulacji” oraz – nomen omen – bdquo; bdquo; Kickboxer i praktycznie cała filmografia Stevena Seagala, który – trzeba przyznać zgodnie z prawdą – poza tym kino ma trochę wspólnego z kickboxingiem, o którym mowa w tym krótkim artykule:-RRB-.
Przeczytaj także:
Chociaż pierwsze wydarzenia typu full-contact należą już do przeszłości, a największa federacja kickboxingu – japońska K-1 – ma obecnie okres swojej świetności, kickboxing w żadnym wypadku nie zniknął. Formuła opracowana przez K-1, oparta na skróconej polityce Muay Thai (żadnych łokci i klinczów, ataki kolanami tylko w mieszankach bokserskich) okazała się receptą na efektowne walki i została dostosowana przez współczesne federacje takie jak ONE Championship, Bellator Kickboxing oraz holenderska federacja Splendor.
Copyright 2021 广州湘阳美容仪器科技有限公司 版权所有
地址：广东省广州市白云区人和镇鹤亭西路30号农科所
全国服务热线
